Een top weekend

Lieve lezers,

Wat heb ik een heerlijk weekend achter de rug. Ik was door een blaaskapel meegevraagd om muziek te maken op een wijnfeest aan de Moezel en dat mocht gewoon als mijzelf.

Dus alle mooie dingen waren gecombineerd in één weekend. Renée zijn, muziek maken, heerlijke wijn, de prachtige omgeving van de Moezel en superlieve vrienden en vriendinnen. En als kers op de taart dit alles met mijn jongste?

Mooier kon niet. Drie dagen lang volledig als vrouw leven, als vrouw gekend worden. Heerlijk. En ook wel spannend. Zo als vrouw in het buitenland, in alle drukte, met dronken mensen die je niet kent.

Maar genoten van elk moment. Van elk klein ding. Het lopen in een rokje, opmaken, net als alle ‘echte’ vrouwen een sjaaltje om. Het damestoilet bezoeken en gewoon in de rij staan haha

Ondanks dat voor mij Duitsland altijd wat ouderwets aanvoelt, heb ik eigenlijk geen enkel nare ervaring mee gemaakt. Ik hoorde van de mensen om mij heen dat er een keer door twee oudere dames naar mij gewezen werd en dat zij het duidelijk over mij hadden. Ik zelf heb het niet gezien.

Ik voelde me op een gegeven moment zo ontspannen en rustig. Dat ik me veel minder bezig hield met mijn omgeving. Dat ik gewoon echt helemaal ontspannen ik was. De echte ik.

Helaas kwam na drie dagen een einde aan dat gevoel. Na drie dagen moest ik weer terug naar dat stukje dat ik niet meer wil zijn eigenlijk. Toch kan en wil ik daar geen afscheid van nemen. Want dat zou betekenen dat ik ook al de liefde van mijn leven kwijt zou raken. Dat kan ik echt niet. Toch is dit dubbelleven ook niet fijn.

Soms is het zo zwaar en vreet het zoveel energie. Tegelijkertijd weet ik ook echt wel hoeveel geluk ik al heb. dat sta waar ik nu sta. Heel veel mensen met mijn ‘conditie’ mogen of kunnen niet zo vaak zichzelf uiten. Toch lijkt het steeds vaker toch niet genoeg. En dit alleen al opschrijven geeft me een gevoel van een grote egoïst te zijn.

Het leven lijkt steeds meer een spagaat op te leveren. De vrouw momenten zijn geweldig. Dan ben ik zo ontspannen. Die andere momenten worden zwaarder en zwaarder. Soms zo bang dat ik dat gewoon niet meer vol houd.

Maar goed. Voor nu is het weer koesteren van die geweldige dagen. En hiervoor moet ik mijn gezin en geweldige vrienden en vriendinnen voor bedanken.