Wat is dat dan? Pfff zo moeilijk uit te leggen. Het is voor iedereen verschillend denk ik. Wat het dan voor mij is?
Voor mij bestaat de dysforie uit een depressief gevoel. Het gevoel niet meer verder te willen. Niet te kunnen ook. Zonder dat mensen nu in paniek raken wil ik aangeven wat het met mij doet. Het geen ik nu schrijf is dus geen reden om alarm te slaan, want gelukkig ben ik nog steeds goed bij kennis om het niet te doen.
De depressieve buien bestaan bij mij uit het gevoel niet verder te willen gaan. Sommige momenten is dat erg aanwezig. Wanneer ik aan het wandelen ben en over een viaduct over een snelweg loop….dan komt er bij mij een gedachte op dat dit wel een goede plek is om vanaf te springen. Of wanneer er een trein komt aan denderen. En wat denk je iedere keer dat ik mijn medicatie neem? Ook die kunnen me in een diepe slaap laten vallen. Zo diep dat ik voor altijd rust vind.
Nogmaals dit is niet wat ik zal doen. Ik ben te goed bij zinnen om te weten dat het allemaal geen oplossing is en dat ik mijn probleem bij anderen neer leg. Mijn gezin, die vrachtwagenchauffeur of de machinist. Maar het is wel hoe ik mij erg vaak voel. Het is dat gevoel wat mij diep ongelukkig maakt.
Dus als jij mij vraagt wat de genderdysforie voor mij is? Nu het voelt als de hel op sommige momenten.